Het hoge woord moet er uit. Ik pas niet meer lekker in mijn broeken. Ik word dik. Te dik zou je mogen zeggen. En daar kan ik me toch zo verschrikkelijk kwaad om maken, hè!

Want 't is oneerlijk. Misschien krijgt u uit deze rubriek een andere indruk, maar ik ben echt 'n matig mens. Eet hooguit 3 boterhammetjes per dag. Plus 'n beschuitje. Maar wél met roomboter. Geen suiker in de thee. 1 Aardappel. Misschien drie pilsjes in de week. Dus hoe kán 't, vraag ik mij af. En ik fiets nog elke dag een paar kilometer. En ik zwem wel 's wat. En ik heb nota bene een trimapparaat voor de televisie staan om al roeiend het journaal door te komen. En tóch! Mijn broekband vertelt wat de weegschaal bevestigt. Ik zwel op. En het is een schrale troost dat er blijkbaar hele volksstammen zijn die opzwellen. Dat hoor ik van de televisiedoktor. En het staat uitgebreid in de Libelle. En ik lees 't in de advertenties van Bécel. En de affiches van de hartstichting liegen er ook niet om. 'Volk van Nederland, u wordt te dik', luidt de alarmerende boodschap die allerwegen tot mij komt. Maar al die andere mensen  worden te dik omdat ze frikadellen eten en grote zakken patat mét. Maar dat doe ik allemaal niet. Ik houd alleen van botertje tot de bodem. En van wat slagroom in de saus. En 'n glaasje whisky voor 't eten. En 'n calvadosje toe. Allemaal heel matig en beschaafd. Nu ja, een enkele bonbon. En vrijdagsavonds ' n taartje. Ik hoef me toch zeker niet álles te ontzeggen?

Oude overdaad

Hoe zouden die mensen dat vroeger toch gedaan hebben, vraag ik mij altijd af. Weet u dat het 100 jaar geleden nog heel normaal was om 'n menu van 12 gangen weg te werken? Eerst 'n soepje. Dan 'n warm voorgerechtje. Dan 'n visschotel. Dan 'n stukje vlees of wild. Dan weer 'n stukje gebraad. Garni, natuurlijk. Vervolgens 'n sorbet er tussendoor om de smaakorganen te prepareren op wat er dán weer werd geserveerd. Dat was dan bv. een ganzeleverpaté of kreeft. Daarna nam men dan nog 'n groenteschoteltje en kaas en tensllotte volgden de zoete nagerechten en het fruit. Echt, daar draaiden ze vroeger hun hand niet voor om, terwijl wij in deze tijd vaak bij de derde gang al voor de mast zitten, zoals de zegswijze luidt. In restaurants slaan de meeste mensen een toetje maar over en nemen koffie, omdat ze zo vol zijn. In Nederland, tenminste. Nu is dat natuurlijk de schuld van onze eigen horecaffers omdat die nu eenmaal de neiging hebben om de gerechten te overladen met zware sausen van hoog zetmeelgehalte. Om van de pureeranden maar te zwijgen. 'Ja, maar vroeger hadden de mensen veel meer beweging', hoor je vaak als je vertelt over die waanzinnige schranspartijen van vroeger. Me hoela! Daar geloof ik niets van, Ja, een vrachtrijder moest zich vroeger een breuk sjouwen, terwijl zijn collega nu alleen maar hoeft te drukken op het knopje van de hydraulische laadklep. En verder hup! op de steekwagen. Maar die vrachtrijder at vroeger ook geen 12 gangen met kreeft en ganzeleverpastei en wildbraad. Dat was meer van aardappelen en reuzel en honger maakt rauwe bonen zoet. Nee, het overdadige eten geschiedde door de nietsdoende klasse.

Dezelfde mensen die zich ook lieten portretteren door erkende kunstenaars. Maar ziet u in 'n museum ooit kogelronde koningen, papzakkerige prinsen of moddervette mevrouwen van adel? Niks daarvan. Al die elite figuren staan er bij of ze reclame maken voor de Weight Watchers. Conclusie? Of die kunstenaars van vroeger vervalsten de werkelijkheid óf die vreetzakken van vroeger hadden een geheim om slank te blijven dat helaas verloren is gegaan.

Nouvelle overdaad

Inmiddels is de wereld echter verrijkt met wat de 'nouvelle cuisine' wordt genoemd. Een uitvinding van 3 sterren restaurateur Paul Bocuse, maar als een evangelie uitgedragen door zijn collega Michel Guérard wiens boek 'De Slanke keuken' ook in Nederland is uitgebracht. Omdat die 'nouvelle cuisine' met zo ontzettend veel publiciteit is omgeven, stond ik er in het begin nogal wantrouwig tegenover. Maar sinds ik van 7 uur 's avonds tot 1 uur 's nachts heb getafeld in het 'nouvelle cuisine' restaurant 'De Graaf van het Hoogveen' (dépendance van Badhotel Zeerust) ben ik geheel 'omgeturnd', zoals dat heet. Ik heb zo het vermoeden dat die zogenaamde nieuwe keuken eigenlijk een herontdekking is van de manier van koken die de elite vroeger in staat stelde 10 of 12 gangen te nuttigen zonder in katzwijm te vallen. Want dat is mij bij 'De Graaf' in Noordwijk ook niet overkomen. Die verhalen over verse ingrediënten, lichte sausen, spaarzame calorieën zijn dus wáár. En dit opent ongekende mogelijkheden tot decadente lustbeleving.' De Graaf van het Hoogveen' biedt zijn gasten de mogelijkheid tot een snoepfestijn van 6 gangen die allemaal iets kleiner zijn dan wanneer je ze à la carte zou bestellen. Maar ik zou nog verder willen gaan. Nu ik aan den lijve heb ondervonden dat een mens van deze keuken best 10 gangen áán kan, heb ik aan de alleraardigste directie van 'De Graaf' - Ine en Joop Droogh - voorgesteld de mogelijheid te bieden dat een club van 6 of 7 mensen hun eigen 'orgie' samenstellen uit bestellingen voor 4 personen. Dus u bestelt voor 4 personen à la carte en laat dat verdelen over 6 of 7 borden. Dan krijgt iedereen dus iets meer dan de helft van een normale portie. Maar en dat is de grap - dat biedt de mogelijkheid om bij elk gerecht een andere wijn te nemen uit de welvoorziene kelder van Ine en Joop. Je schenkt nu eenmaal zo'n 6 à 7 glazen wijn uit 'n fles. Vandaar. Toegegeven: 5 uur tafelen met 10 gerechten en 10 wijnen is natuurlijk behoorlijk extravagant. Maar heeft niet ieder mens wel eens per jaar de behoefte om iets krankzinnigs te doen? En is snoepen van zalm- en tarbotmousse, van hemelse Jakobsschelpen in eigen nat met rode wijn, van eendeborst met rode pepertjes en aardbeitjes, van lamszwezerik met truffel in een soufflé niet een allerverrukkelijkste manier om een avondje krankzinnigheid te vieren? Ik vind van wel. En daarom kan ik het van harte aanbevelen. Zonder enig gewetensbezwaar, want na al die lichte overdaad gaat u natuurlijk niet meer autorijden. Na eventueel een wandelingetje langs het strand is het in 'Zeerust' heerlijk slapen.